Nu ik dit opschrijf zit ik heerlijk in de koele wind op een terras bij een wegrestaurant, hotel, waar we met goed geluk een overnachting hebben gevonden na 141 km trappen, lijkt veel en is qua afstand veel, maar het ging voornamelijk voor de wind en dat fietst als een electrische fiets, zelfs berg op werden we vooruit geduwd. Wederom genoten van de overweldigende kleurenpracht van de velden. Het was of iedereen voor ons was, het graan, de tarwe, het vlas en de snel groeiende maisvelden wuifden als wij langs kwamen, vogels zongen hun hoogste lied tussen het groen en geel. Op de pleintjes in de steden vriendelijk groetende mensen, de wielrenners, de honden die begonnen te juichen en te springen, hoewel dat niet altijd prettig klonk.
De tandemgangers waren al om 7 uur vertrokken, want het werd een warme zware dag met veel klimmetjes. We zijn ze onderweg niet tegengekomen, we vertrokken ook pas, of voor ons doen heel vroeg om 8:15 uur. Vespers niet bijgewoond, wel mooie foto's van het terrein van Ourscamp gemaakt, ik werd er nog eens op gewezen dat er nog een raampje in de ruïne zat.
Om 6 uur liep ik al op zoek naar speciaal licht, aardig wat plaatsjes gevonden met ongebruikelijke onderwerpen. De dag begon dus goed, de terreinhond Tobias was mijn vriend geworden en liep een eindje op. Later kwam hij steeds dichter bij ons zitten toen we gingen ontbijten.
De tweede fietstochtrijder, die alleen was, vertok om 07:30 uur. We zijn hem nog wel een aantal keren tegengekomen, vermoedelijk omdat hij een paar keer verkeerd was gereden, want we hebben hem nauwelijks gepasseerd.
Voor ons is dit nu de tweede keer, maar de route is een stuk makkelijker te vinden, misschien meer stickers of door geoefendheid, scheelt heel wat tijd en daardoor schieten we ook veel harder op. Vorige keer hadden we ook heel veel problemen met mijn fiets, tot nu toe totaal geen oponthoud, scheelt wel uren, nee, wel dagen.
In feiten lopen we met vandaag twee dagen voor op het schema, als er al een schema was. In ieder geval wel vergeleken met de vorige keer.
Nu we zo goed gingen wilde ik eigenlijk nog wel een keer bij Pamela overnachten, wie niet zal je denken, andere Pamela.
Leuk gezellig mens, Engels origine, zeer goede familie en heerlijk open, met een prachig huis en tuin.
Helaas kon zij geen gasten ontvangen, want ze ging zelf op vakantie, morgenochtend vroeg. Maar we waren van harte welkom, frisdrank en moesten toch zeker ook wat chocolade nemen. Ze deed haar uiterste best om ons onderdak te verzorgen, belde vrienden, zocht op internet, we mochten niet weg niet eerder dan dat ze ons geholpen had. Fantastisch mens. Heerlijke verhalen en energiek tot en met.
Ze ging zelfs nadat de vele telfoongesprekken op niets uitliepen naar Gargenville om persoonlijk een kamer te regelen. Als we de fietsen in de auto hadden kunnen krijgen had ze die ook nog mee genomen, want ze vond eigenlijk dat we al te veel gefietst hadden en die lastige bergen ook nog op te moeten dat was te veel.
Na een half uur liet ze via haar zoon weten dat er een kamer was en dat wij maar alvast onderweg moesten gaan we zouden haar wel halverweg treffen, wat gelukkig ook zo was, ondanks dat we nog even verkeerd waren gereden.
Een truckershotel met eenvoudige kamers tweepersoonsstapelbed met een extra bed en eenvoudige maaltijden, maar meer dan voldoende voor pelgrims die te lang zijn doorgereden en blij moeten zijn met elke vorm van onderdak, dat waren we dus ook en we genoten van de drank en het eten.
Morgen een speciale dag Chartres, kijken of we de bijzondere gast kunnen ontmoeten.
Location:Hotel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten