Santiago in rouw gehuld.
Zelfs de klokslagen klinken nu zwaar en somber.
Het aankomen hier, waar we naar uitgezien hebben loopt toch weer anders. De tweede keer is zo wie zo anders, maar nu helemaal. Je wil er eigenlijk niet zijn en tegelijkertijd ben je blij om er te zijn, maar van een feestelijke sfeer is geen sprake.
We kwamen in de kerk voordat de herdenkingsdienst ging plaatsvinden.
Onderweg langs een kerk net voor Monte Gozo waar een rouwdienst zou beginnen, mensen diep droevig.
Het weer werkte ook al niet echt mee, we vertrokken met lichte regen, veel tegenwind. De buien die regelmatig vielen waren heftig, je werd van binnen en van buiten nat, gelukkig niet zoveel kilometers meer vandaag. Alle voorzorgsmaatregelen getroffen, regenoverschoenen aan, regenbroek, wandelbroek, zit wat warmer en regenjas. Mijn jas begon door te lekken. Of het nu door de transpiratie of het regenwater kwam is niet duidelijk. Hier een hele dag mee fietsen zou geen pretje zijn. Gelukkig werd het om een uur of 11, we waren kwart over negen vertrokken, droog. Koffie gedronken, rustig aan gedaan en wat opgedroogd. Toen we vertrokken van Pedrouzo, begon het weer licht te regenen, na nog een paar klimmetjes kwamen we uiteindelijk boven. Daar begroetten de Spanjaarden elkaar en wij dachten:" Zo, we hebben het gehad, nu de route van de wandelaars volgen." Zo werd aangegeven en dan dalen.
We kregen nog een paar flinke klimmetjes, meer dan 12%, ketting bij Alie eraf, lopen dus, uiteindelijk kwamen we op Monte Gozo aan, dat was echt het hoogste punt.
De zon brak door, het werd warmer, broodje eten en dan afdalen.
Leuk kapelletje onderweg tegengekomen met een groep Spanjaarden die luid aan het zingen waren. Een schuurtje met een kruis.
In Santiago aangekomen werden we begroet door een Nederlander, die daar op straat liep en de huiskamer van het genootschap van St. Jacob beheerde.
Daar even op verhaal komen, wat ik overigens achteraf wel jammer vond, want het ging ons om het aankomen op het plein.
Maar zoals alles loopt het dit jaar totaal anders.
Op het plein aangekomen was de sfeer heel ingetogen. Terecht, want er viel eigenlijk niets te vieren, zeker vandaag niet, want er werd herdacht.
Op de foto laten zetten, snel op zoek naar een overnachting.
We zijn er, vreemd, misschien toch wel te snel, hotel was niet ver weg, je kon eigenlijk overal wel terecht, het was gewoon stil in Santiago.
Daar omgekleed wat gegeten en gedronken, tassen omgepakt, we waren nu weer gewone toeristen geworden.
Pas na acht uur kwam er wat leven in de stad, enkele winkels gingen open.
Wat oudere mensen, een vader die met zijn dochter en een bal speelde.
Een klein meisje dat een duif verjaagt.
Spelende kinderen op een balkon. Voetjes steken eruit.
Water spetteren of muntjes vissen.
Een balkonnetje, altijd leuk en zeker als de gordijjntjes anders zijn.
SANTIAGO
Morgen vliegen we terug.
Dan hebben we 24 dagen gefietst.
2100 km afgelegd met de fiets.
800 met de trein.
In 24 verschillende bedden gelegen, aparte bedden, tweepersoonsbedden, een twijfelaar, zachte bedden, harde bedden, hoge bedden, lage bedden.
Heel veel verschillende kussens, zachte dubbele, harde of ronde kussens.
De zachte en de ronde kussens waren de beste.
Het beste bed vonden we die van Ibis in La Rochelle.
Heel veel koppen koffie, capuccino, soms met slagroom, maar meestal met opgeschuimde melk. De prijzen lagen tusen de 3 euro en de goedkoopste in Spanje voor 1 euro, zelfs in Santiago nog 1 euro.
Een paar keer ijs, niet zoveel als vorige jaren en heel weinig taart. Gisteren nog een flinke coupe ijs in Santiago en een glas pure, warme chocola met ijs, een specialiteit in Spanje.
In het begin heel veel bier, dat was lekker na een lange warme fietsdag, later meer witte wijn. In Spanje krijg je dat standaard bij het eten, een fles wijn en als je wil ook een fles water.
Liters water gedronken, heerlijk. Vooral als het net uit het fonteintje kwam. Een keer, in Frankrijk kregen we zelfs een flesje water met ijsblokjes erin.
Ook tonic was op het laatst ook een geliefde drank bij ons.
Elke ochtend thee bij het ontbijt maar ook al thee in de thermoskan gedaan voor de middag. We hadden een brandertje meegenomen.
De prijs van een kamer varieerde van 20 euro tot 100 euro, de duurste in La Rochelle, bij Ibis, maar wel het beste bed en de fietsen op de kamer. De goedkoopste in de Auberge in Zarauth.
Zwaarste klim in Irun, lang 10% moeten klimmen.
Er waren veel mooie fietsdagen en altijd weer anders, wel een nare fietsdag, die naar Rochelle met veel onweervliegjes over je hele huid, tussen je haren helm, nek en gezicht, ze bleven overal plakken. Erg heet en heel saai.
Alle kleren moeten gebruiken, zowel voor koud weer, regenweer en het warme weer.
Achtergelaten: mijn verkoudheid, onze natte handschoentjes, heel veel zweetdruppels. Ontvangen: warmte, vertrouwen, mooie ervaringen, elkaar.
Prestaties: heel veel lange en zware klims die we toch voor elkaar gekregen hebben.
De volgende reis, zal toch Wenen, Venetië, Praag, Berlijn, Sienna zijn. Santiago en Rome hebben we nu wel gehad. Wat we nu misten was toch wel dat lege dat we de vorige keer wel hadden naar Santiago.
Uitzichten over water en uitzichten over de bergen is mooi, maar ook snel gewoon. Badplaatsen zijn bijna allemaal hetzelfde, veel strand, speciale huisjes, mensen die zich losser kleden en gedragen. Zonnige kleuren en veel vertier.
Santiago langs deze weg op de fiets raad ik niemand aan, veel langs de drukke wegen met al het verkeer dat ons meestal ruim inhaalde en een enkele keer een grote vrachtwagen die je door zijn zuigkracht bijna omverduwde. Minder eenzaamheid en leegte, minder filosofisch, meer romantisch. Voor de wandelaar weet ik het niet, want die gaan toch vaker door het landschap, maar we zagen ze ook veel op het pad langs de weg die ze ook erg vaak moesten oversteken. Veel stijgen en dalen ook voor de wandelaars.
Toch was het weer een onvergetelijke ervaring waarbij we alleen maar wat muggenbulten en kleine krasjes van tegen een trapper aankomen hebben opgelopen.
Location:Santiago
