vrijdag 26 juli 2013

Dag éénentwintig, 25 juli, Villaviciosa - Ribadeo, 50 km fietsen, 130 km trein

Vamorgen vroeg om zes uur wakker gemaakt door de buren, die er vroeg uit gingen voor de wandeltocht van de Camino.
Kwart voor zeven eruit en om half acht ontbijt. Croissantjes in het plastic en een cakje in het plastic, zacht en oud. Gelukkig nog wat toast kunnen maken, jam/boter met een glas jus d'orange en wat lauwe thee. Wat wil je nog meer voor €30?

Nog wat door het dorp heen gelopen. Een bijzondere stad wel met vreemde balkonnetjes, oude gebouwen.









Bomen met prachtige bloemen. Dit gebied heeft toch veel groen, alles staat ook in bloei. Agapantus bloeit uitbundig.
Onderweg veel eucalyptusbomen. Slingerend ga je omhoog en omlaag een verrassend landschap.
Het begon gelijk zwaar, direct stijgen en niet zo klein beetje ook, leek wel geen einde aan te komen. Geloof dat we wel meer dan 5 km moesten stijgen. Kon hem nog wel in een redelijke versnelling houden, zodat ik 10 km per uur kon ronddraaien, dat betekent dat het niet steil was. Voelt goed als je je zo kan inspannen. Er ging wel druk verkeer langs, vooral in het begin, we zaten om kwart over acht op de route. Werkverkeer, dat naar de snelweg ging. Toen we eenmaal de afslag naar de snelweg voorbij waren ging het goed, minder druk.
We komen er in. Prachtige vergezichten en mooie oude gebouwen deels vervallen, maar soms ook weer heel mooi opgeknapt.




















Na een stevige klim weer een lange afdaling. Bij het afdalen moet je je mond goed dicht houden, want anders komen de vliegen kei hard achter in je keel. Tot aan Gijon een flinke berg etappe, heerlijk.




In Gijon koffie met een echt croissantje genomen was inmiddels 11:00 uur, dertig of meer km's afgelegd.
Op zoek maar een volgende Michelinkaart, hierdoor kwamen we achter de hoodstraat en daar waren allemaal winkeltjes. De sigarenman verwees ons naar de Chinese winkel, die verkopen alles en de Chinees verwees ons naar de sigarenman (Tabaco) op de hoek. Wat brood, fruit en beleg gekocht.
Zag tijdens het wachten een dame de ramen aan de buitenkant wassen.


Bij een benzinestation de kaart gekocht, voelt goed niet te hoeven verdwalen.






Uiteindelijk kwamen we bij het strand en ondanks de lage temperatuur 20 graden was het er redelijk druk. Als het echt warm is, schijnt het hier hutje bij mutje te liggen en ziet de trap zwart van de mensen.
Een douche tegen de kade muur, waar flink gebruik van gemaakt werd.
Nog even wat Allemanplaatjes, we zijn weer even terug in de tijd.



Kruip er lekker tegen aan.


Gelukkig heb ik mijn stok nog.


Kan er ook niet bij, zit wat in de weg. Als die handdoek nu maar blijft zitten, nog een klein stukje.


Oh, als ik maar niet val.


Even kijken of het er allemaal nog zit, één,, twee...... .




Hmm, wat zit die nu te prutsen, kijk niet hoor...



Kijk moeder je doet het zo, inderdaad eerst je handdoek strak, dan ga je staan...


Trekt je badpak omhoog, he pa help nou eens even, laat de handdoek niet zakken... Wat sta je daar nu toch te kijken.
Oké. Genoeg. De rest laat ik maar niet zien...

Het tweede deel was een drama, we gingen door het industriegedeelte. Nog meer zwaar verkeer, vieze fabrieken, veel uitlaatgassen, zeer lange saaaie wegen die op en neer gingen.. Aanvankelijk een toegangsweg naar de snelweg, die hebben we kunnen vermijden, maar later ging deze verder door en die konden we niet vermijden. Bleef druk, vies en saai. Werd er gewoon benauwd van, sloeg op mijn longen. Toen we in Aviles waren zag ik een station en heb gelijk een kaartje ver hier vandaan gekocht, 150 km verder, het einde van de kustroute, Ribadeo. In de trein heel veel pelgrims, die dit stuk niet zagen zitten en terecht. Wat een vies deel, smal, weinig wegen en de wegen die er zijn overvol. Gevaarlijk en niet mooi.
Op het station, waar we nog twee uur moesten wachten, middagmaal gemaakt, thee gekookt en fietsonderhoud gepleegd.



Zag weer een oplossing om wasgoed met regen droog te houden.



Wat art foto's van station.

Trein ging nu weer wel door een mooi landschap, geeen industrie meer gezien. We reden vlak langs de kust soms onder de wegen door in tunnels dan er overheen en de snelweg, de kliffen waren prachtig, maar er was weinig ruimte om over die kliffen heen te komen, dus de wegen waren op onder en over elkaar heen gemaakt. Na twee keer overstappen, en drie uur treinen, kwamen we om zeven uur aan en waren 130 km verder. Voelt goed, maar geeft geen voldoening. Onderweg regen.
Ribadeo een grote historische stad ook weer, een echte kuststad tegen een klif op gebouwd in een grote baai, met veel toeristen. Temperatuur gedaald naar 17 graden voelde echt kil aan.
Ook hier 's avonds veel mensen op straat. We hadden binnen 5 minuten onderdak gevonden. De fietsen mochten binnen en gingen met de lift ook naar 6hoog. Snel douchen en de stad in.
Heerlijke sfeer, spelende kinderen en veel te zien.




Kapel van St. Franciscus.






Toezicht houden.



Uitgeteld.


Ontmoetingen.



De moderne pelgrim zoekt een restaurant met Wifi en boekt en pland zijn reis via internet.



















Vreemde uitbouwtjes, zodat de klok van de kerk bijna niet meer te zien is.



Prachtige verweerde trappen.






Hoofdgebouw.

Location:Calle del Pintor Fierros,Ribadeo,Spanje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten