Het hotel was een bijzonder bouwwerk, een hoog gebouw met erkers, waardoor je schuin naar buiten keek en diep de straat in.
De dag begon grijs en grauw, geen zon, dat is even wennen.
Later ging het over in lichte regen en dat is eigenlijk de hele dag zo gebleven. Om van de ene naar de andere straat te komen was er op sommige punten zelfs een roltrap buiten gemaakt.
Wij de hoofdstraat door naar de andere kant van de stad.
Heel veel kleine winkeltjes, overal kon je loten kopen. Er was een week lang feest en elke dag om vier uur werd er een stierengevecht gehouden in de Arena, waar we later bij toeval uitkwamen.
Een overdekte markt.
De toegangskaartjes werden 's morgens al aangeboden met korting.
Verschillende loketten, men had zo zijn voorkeur.
Vervolgens terug naar het huis van La Magdalena op het eiland.
Helaas te mistig, dus weinig van te zien.
Onderweg daar naar toe, wel heel veel leuke andere dingen gezien.
De straten waren druk gevuld met autoverkeer, flinke opstoppingen.
Tegel waarop de route naar de Kathedraal in Santandar werd gewezen.
De bank Santandar, grote bank voor Spanje. Leuk om dat dan ook in Santandar vast te leggen.
Leuke beeldjes van kinderen die een duik in zee nemen of uitrusten aan de kant.
Kinderen die zeilles kregen, een drukte van jewelste, aanvaringen, verkeerde routes, uit de boot gevallen. Zeelui, die hoofdschuddend aan wal stonden, zoals gebruikelijk.
Muziekgebouw wat een enorm gevaarte.
La Magdalena was niets geworden, wij terug naar station, we wisten de route nog wel, maar het liep toch wat anders. Santandar is een stad die in lagen is opgebouwd en voordat je het in de gaten hebt ben je de stad uit en zit je op een ander niveau dan de stad, vindt dan nog maar eens de weg terug en kom dan nog maar eens in de juiste straat. Ook al zie je de rails en het station, als je aan de achterkant bent kom je niet zo maar aan de voorkant.
Als je het station al gevonden hebt, kan het ook nog gebeuren dat je een verkeerde spoorwegmaatschappij gevonden hebt. Er zijn er twee, Feve en Renfe.
Wij vragen en voordat we het wisten stonden we op een trein te wachten die over een half uur kwam en we een afstand van niet meer dan 800 meter gingen afleggen, wat je met de fiets in 5 minuten zou kunnen doen. De aardige man had ons het station op weten te praten. Jammer, te laat, we konden niet meer terug.
Op het hoofdstation aangekomen, was de trein die we wilden nemen vertrokken en konden we nog eens twee uur wachten.
Dus maar weer de stad in, een terrasje gepikt, een lunch genomen. Fles wijn water, drie gangen menu, twee keer koffie voor 22 euro.
Intussen mensen die een leuke uitdrukking hadden gefotografeerd.
We verveelden ons niet, om internet gevraagd en gekregen. Intussen in de volgende stad een overnachting geboekt voor de laagste prijs. Werd aangeraden om daar vooral van te voren te boeken, omdat het een drukke badplaats is. We vertrokken om 16:10 naar Llanes.
Het regende licht, maar de meeste mensen waren zonder jas, sommige zelfs heel zomers, een enkeling gesluierd.
Op naar het station, ook daar weer leuke opnames kunnen maken.
Door de poortjes, het kaartje moet wel werken.
Dan moet ie wel werken, anders moet je iemand oproepen.
Ontmoetingen, afscheid nemen.
Zo af en toe is het station helemaal leeg en neemt deze mus het in bezit.
Of een oudere dame die niet te laat wil komen.
Sommige dames hebben het altijd te warm, gelukkig is er dan nog een waaier.
In de trein, er zijn speciale plaatsen voor de fietsen, maar soms blijven of gaan mensen op die plaats zitten waar jij je fiets wil bewaken, zodat die niet omvalt en die mensen wijken niet, die blijven daar droog zitten, ook al is er ruimte genoeg in de trein.
Zoals ook in Nederland rijden hier de treinen niet altijd op tijd, er gebeurt altijd wel wat, de trein schiet door en moet achteruit om de goederentrein door te kunnen laten. Maar dan kan de trein niet meer vooruit. Dus uitstappen en de volgende trein nemen.
Na twee haltes weer overstappen en een half uur wachten, intussen een aangenaam gesprek met een Zuidafrikaanse reiziger, die vanuit Llanes een bergtocht gaat maken. Hij en zijn vrouw waren voor het eerst alleen op vakantie, dat was wennen. Hun kinderen zijn zeer sportief, een zoon doet aan wakeboarden en is Nationaal kampioen, traint op dit moment met de Nederlandse kampioen in....
Hun dochter doet aan sportklimmen. Veel overeenkomsten dus. Hebben hun studie net afgesloten, hij vertelde dat er eigenlijk geen ambachtsmensen meer te vinden zijn in Zuid- Afrika, iedereen wil advocaat of arts worden, verder studeren, maar geen handwerk meer verrichten. Hij zelf maakt voor een Nederlandse firma, masten voor zeilboten.
Interessante uitwisseling, wat hem verbaasde was dat de Nederlanders zoveel talen kunnen spreken. De trein kwam na een uur vertraging, weer dezelfde, dus we hadden ook kunnen blijven zitten. We slingerden door het prachtige landschap, leken wel de Ardennen, beekjes, vissers, oude huisjes ingesloten in omsloten groene dalen.
Koeien, paarden, ezels, schapen. Jammer dat er geen zon was. Waarschijnlijk morgen weer wel en dan fietsen we door dit landschap, wat veel stijgen en dalen zal worden.
Het was maar goed dat ik al geboekt had, want we kwamen nu om over zevenen aan en dan nog de weg vinden. Gelukkig met vragen en hulp zijn we er uitgekomen.
Daar genoten van de avondsfeer en wederom lekker kunnen eten voor weinig geld.
Location:Llanes,Spanje hotel Alonso
Geen opmerkingen:
Een reactie posten