Gisteren heerlijk gegeten in Mechelen, buiten op het terras gezeten, genoten van de zomerse avond, zwaluwtjes en heerlijk koel windje. Helaas wel slecht geslapen, was te warm, had wat last van mijn lichte verkoudheid, irritant hoestje samen met de muggen hielden mij uit de slaap. Alie had er gelukkig geen last van.
Vroeg opgestaan, om half acht ontbijt. Om kwart voor acht begonnen de klokken in Mechelen te beieren, het is zondag vandaag de kerk roept.
Om half negen vertrokken naar Tournai, een prachtige dag zou het weer worden, warm en droog met een redelijke wind, meestal in de rug. De ochtend was nog lekker fris, we schoten dit keer weer goed op, in vergelijking met twee jaar geleden veel sneller, nauwelijks hoeven te zoeken.
De Leirekensroute over het oude treinbaantje weer gevonden. Wel heel wat tegenliggers, wielrenners en zondagsverkeer.
Na 36 km zaten we in Aalst het was half elf. Ook hier was alles rustig, op het terras in de schaduw en in de wind koffie gedronken. We hadden gelijk aanspraak en of we naar Santiago gingen. Goede en veilige reis toegewenst.
Mijn stoelgang is op gang gekomen. Toen ik naar het toillet ging, kon ik niet naar binnen, de deur klemde, de dames waren de steentjes die onder de deur zaten los te maken.
Een van de dames zei: "Pas op jong, ze heeft een mes in haar handen", ze waren aan het prutsen en rotzooien en toen de steentjes eindelijk los waren, gooiden ze die niet weg, maar lieten ze liggen en bij het openen en dicht doen bleef er natuurlijk weer een onder zitten, handig. Ik tilde de deur op, zat toch los in zijn scharnieren, dan heeft ze het mes niet nodig en kan ze de steentjes er zo onderuit halen, maar oh jee, de deur schoot uit de scharnieren en probeer dan maar snel de deur tegen te houden en hem weer terug hangen. Gelukkig lukte het me in een keer en kwamen we met de schrik vrij. De steentjes werden nog niet opgeruimd dus dat zou zich nog wel een paar keer gaan herhalen.
Bovenzicht op het fietspad, onderlangs het pad een boerderijtje.
Nog 2000 km, voor ons nog wat meer, omdat we langs de kust gaan.
Aalst.
Bekend om de bierbrouwerij.
Nu ging het helemaal voortreffelijk langs de Dender met wind in de rug, we haalden af en toe snelheden van 25 en meer.
Prachtig fietsen, de Dender slingert zich door het landschap, door het prachtige weer mooie uitzichten en fraaie spiegelingen in het water.
Op sommige punten een groot verval, af en toe geluk dat er ook nog een brug open ging.
Sticker met op de paal. we zitten op de goede route. Brug met speciale kleur bij Ninove, waar we een broodje aten. Voor Ninove kreeg ik nog een klodder spug in mijn nek, want een oudere man moest net toen ik langs kwam wat geluk opzij spugen.
Sorry, jong, alweer "jong", hij zag de schelp en wenste me toch veel succes, aan Alie die achter mij aan kwam vroeg hij waar we vandaan kwamen.
Heel wat vissers gezien, hier werden we weer aangemoedigd en alweer hoe ver nog "jong" we zijn ouder dan deze vissers en toch "jong", je moet zeker jong zijn voor zo'n tocht.
Vlak voor Geraardsbergen nog een klein haventje.
Bij Lessines was het pad ten einde, nu zagen we dat het landschap aardig veranderd was, meer heuvels, we konden door de Dender mooi vlak rijden, maar vanaf nu wordt het dalen en stijgen.
Op de eerst serieuze heuvel bij de watertoren zagen we een bankje en nog iets verder kijkend ook een Jacobsschelp. De eigenaar van het huis had zelf jaren geleden de tocht gereden. We werden uitgenodigd om binnen te komen en water te tappen dat 60 meter onder de grond vandaan kwam. Bij binnenkomst stonden er 2 Picasso's tegen de muur. Een ervan wilde hij weggeven. Het hele huis stond vol met boeken en antiek. Ook in de keuken. We moesten goed kijken waar we liepen. Een jasschort hing naasthet aanrecht, dus Alie durfde naar zijn vrouw te vragen. Helaas ze was er niet. Hele verhalen had deze Henri en bij vertrek kregen we ook nog een geschrift in handen gedrukt over St.Jacob en pelgrims.
Voor de watertoren stond nog 1789 km. Iedereen zijn eigen getal.
We genoten van de uitzichten het lekkere frisse windje en de afdalingen, maar afdalen betekende ook weer klimmen, dus zo snel ging het niet meer. Het was inmiddels tegen de 30 graden geworden, de hitte en de zon begon zijn werk te doen, veel drinken.
Een klein stukje omgereden langs mooie boerderijen en landgoederen.
Uiteindelijk kwamen we aan in Tournai. Eerst een biertje en dan een hotel zoeken, we hadden er op mijn teller 111 opzitten en bij Alie 119.
Na een douche weer helemaal fris om nog even Tournai te bekijken en wat te eten. Een overheelrijke salade met een triple ging er wel in.
Morgen weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten