Toch nog wat brood erbij gevraagd en gekregen. Wat noten voor onderweg meegenomen. Aan de andere tafel zat een dame alleen, die een praatje begon over Compostella, logisch want ik had mijn compostella shirt aan. Zij was professor in de Middeleeuwse Europese geschiedenis in Japan. Een dezer dagen een congres in Leuven. Ze wilde de kathedraal in Tournai bezoeken helaas was die op maadag gesloten, dus ging ze de bibliotheek maar opzoeken, nadat ze ons succes en vooral veilige tocht wenste.
In de Middeleeuwen waren dit soort pelgrimstochten niet ongevaaarlijk, er waren nog geen bruggen, vertelde Henri ons gisteren en de oversteken door water waren levensgevaarlijk, struikrovers onderweg en allerlei ziektes die je op kon lopen.
Nu is het nog niet ongevaarlijk, zeker als vrachtwagens met hoge snelheid toch langs je willen en er eigenlijk geen ruimte is, zoals vandaag. Gelukkig goed afgelopen.
Liep weer voortreffelijk, even goed oriënteren, welke kant moeten we op welke kant van de oever wordt er bedoeld en welke brug, na de brug rechts af naar beneden onder de brug door is een andere route dan aan het einde van de brug rechts af langs de oever. Welke brug bedoelen ze, dan verder oriënteren waar staat de zon en hoe moeten we langs de oever, welke kant stroomt het water op. Gelukkig kwamen we er uit en hadden we een prachtige route langs de Schelde, de foto's vertellen het verhaal beter dan ik kan beschrijven.
Uiteindelijk toch weer omhoog en het glooiende landschap in, de heuvels werden hoger, steiler en langer. As je flink aanzette bij de afdaling dan kon je de volgende top met minder inspanning bereiken. Was de vorige keer op deze tocht twee keer mis gegaan, spaken gebroken, gaat gelukkig nu goed. We schieten, tegen alle verwachtingen in nog beter op. We hebben ook wel prachtig weer vandaag 30 graden en een stevige wind, meestal in de rug.
Onderweg kwamen we nog twee Amerikaansen tegen die wel met ons mee wilden rijden, omdat hun kaart niet zo gedetailleerd was en de bediening van de GPS nog wat te moeilijk. Een van de dames had een afgebroken koplamp. Kunnen we het met tape repareren? Nu dat had weinig zin, want het bleek een gans met een gebroken nek, dan er maar afhalen.
Een van de dames was blij met een oude Hollandse fiets, merk Batavus, stalen frame, niks mis mee, maar wel oud, dunne banden, meer race banden.
Alle twee zwaar bepakt, alles op het achterwiel. Kunnen we meerijden? Als jullie ons tempo kunnen bij houden wel, maar als je ons kwijt raakt, volg dan de blauw gele stickers met Compostella of de gele pijlen.
We dronken samen een kop koffie en vulden onze flessen met ijsklontjes en water, heel aardig van de ober om ons dat aan te bieden.
De route ging nu door een prachtig bos.
Geen foto's want het toestel zat in mijn tas en we reden nu met z'n vieren en dan wacht je niet telkens, dus even wennen, maar bij de eerste tegenwind, haakten ze al af, had nog zo gezegd om een treintje te maken, zodat ze uit de wind konden blijven, maar ze hadden dat niet begrepen en bij de derde heuvel waren we ze al kwijt, wat doen we wachten of doorrijden, wachten betekent steeds wachten of hen later opwachten en dan weer verder helpen. We gingen er vanuit dat ze de weg ook alleen konden vinden, pech hadden ze niet want toen we ze voor het laatst nog zagen stonden ze niet stil.
Inderdaad bij onze eerstvolgende stop kwamen ze ons weer achterop, aten ook wat, zij gingen vooruit en wij haalden hen al weer spoedig in. Tot Cambrai zijn ze meegereden. Ze waren voor Cambrai al fout gereden, maar kon hen nog net op tijd in de goede richting begeleiden, waardoor ze in het centrum uitkwamen. Zij gingen eten en wij hadden al een lunch genoten dus gingen verder. Ook dit keer weer in een keer de stad uit, wat een genot, was de vorige keer wel anders. De wind bleef bondgenoot, we vlogen over de heuvels, wat een schitterend landschap.
Een aantal keren over het canal Saint-Quentin met de oude bijna verweerde bruggen.
Een zelfportret met de twee fietsen en Alie.
Pelgrimstoren.
Oud kapelletje.
Veel tijd voor foto's genomen, hier een doorkijkje naar de kerktoren. Meestal staken ze nog net boven het golvende landschap uit.
Ook kwamen we langs vele herkenningspunten, maar toen hadden we minder stralend weer, meer dreigende luchten waar later onweer uitkwam.
Het laatste stuk nog even langs de oever van Canal van St.Quentin gereden met vijf keer een sluis en oude brugpassage.
We kwamen rond zes uur aan in Saint-Quentin, helaas het hotel waar we vorige keer waren was vol, dus op zoek naar een andere, het werd Ibis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten